อดีตกาลเณรโฟล์คเปิดเผยความร้ายแรงที่ถูกกระทำจาก ศรีสุวรรณ เป็นแทบเรียนไม่จบมหิดล ข้างหลังยื่นเรื่อง พศาสตราจารย์ กระทั่งแทบถูกเลิกภาวะนิสิต ขาดเงินรับประทาน ไม่มีธุระนิมนต์ ถัดมาถูกบังคับให้สึกจากเณร ด้าน โภคทรัพย์ บุญสวยหญิงสาว หรือ บก.ลายจุด เปิดเผยเคยถูกศรีสุวรรณแจ้งเหตุไม่ถูกมาตรา 116 และก็ พระราชกำหนดเร่งด่วน ทั้งๆที่ที่จริงแล้วมิได้อยู่จุดเกิดเหตุ แต่ว่า ตำรวจก็ทำเป็นคดี
โฟล์ค-สหรัฐ สุขคำหล้า” หรือ “สมัยก่อนเณรโฟล์ค” มีชื่อเสียงในวงกว้างจากการเป็น “สนใจคอยต” ซึ่งร่วมประชุมแล้วก็ขึ้นเวทีทักทายของแผนกพลเมือง เล่าความร้ายแรงตามกฎหมายที่ถูกกระทำจากนายศรีสุวรรณ จรรยา บอกว่า
ความร้ายแรงที่ศรีสุวรรณทำกับผมเป็นการแทบที่จะทำให้ผมเรียนไม่จบมหิดลภายหลังจากทำหนังสือไปยื่นที่ทำการศาสนาพุทธแห่งชาติ ทำให้ตัวผมนั้นเกือบจะถูกล้มเลิกภาวะนิสิต แต่ว่าดีว่ามหาวิทยาลัยมหิดลเห็นว่าการแสดงออกด้านการเมืองเป็นสิทธิของนิสิต
กาลครั้งหนึ่งผมขาดเงินรับประทานเพราะว่าไม่มีธุระนิมนต์หรืองานอะไรเลย ยังดีที่หาบิณฑบาตดำรงชีพเป็นรายวัน กระทั่งคุณครูคมกฤช รวมทั้งคุณครูพนาเถาวัลย์ หรือคนเสื้อแดงค่อยช่วยบริจาคเงินให้ (ส่วนตัวผมอายมากมายเพราะเหตุว่าไม่ได้อยากต้องการก่อกวนผู้ใด)
และก็ภายหลังจากเรื่องนั้นเป็นต้นมาผมก็ถูกบังคับให้สึกจากการเป็นเณร โดยใช้กลไกเมืองกำจัดคนเห็นต่างแล้วก็ทำให้เด็กอย่างผมหมดอนาคต เรียกว่าฆ่าให้ตายทั้งเป็น
โกรธแค้นเรื่องในอดีตผมยังจำไม่ลืมเลือน
ด้าน โภคทรัพย์ บุญสวยหญิงสาว กล่าวแสดงความเห็นถึงนายศรีสุวรรณ ว่าเคยฟ้องร้องเอาผิด พระราชกำหนดรีบด่วน ทั้งๆที่มิได้อยู่ในจุดที่ฟ้องคดี แต่ว่าตำรวจก็ทำให้เป็นคดีความ โดย กล่าวว่า
“ในฐานะคนที่เคยได้รับภัยศรีสุวรรณคนหนึ่ง มีเรื่องมีราวขำจะเล่าเป็น ขณะที่มี Car Mob จากเกษตรไปจังหวัดปทุมธานี ศรีสุวรรณไปแจ้งเหตุที่ สถานีตำรวจบางเขน ใส่ร้ายป้ายสีผมกระทำที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายมาตรา 116 และก็ พระราชกำหนดเร่งด่วน ซึ่งข้อสรุปเป็น ผมมิได้อยู่ที่เกษตรในวันนั้น แต่ว่าเดินทางมาที่จังหวัดปทุมธานี ประเด็นนี้ผมก็โต้เถียงกับทาง จนกระทั่งท ตำรวจว่า ไม่มีข้อสรุปว่าตัวผมอยู่ในเรื่องราวจะฟ้องผมได้อย่างไร ทนายความให้คำปรึกษาว่า ในตอนที่ศรีสุวรรณมาเบิกพยานแล้วคดีหมด ก็ค่อยฟ้องศรีสุวรรณคืน”
“ปัญหาของผมเป็น ผมรังเกียจไปศาลเพราะว่ามันเสียเวล่ำเวลา และก็ถ้าเกิดจะให้ไปพบหน้ากับคุณศรีสุวรรณอีก ผมก็มองไม่เห็นผลดีอันใด เว้นแต่คิดว่าเป็นกิจกรรมการใช้ในตอนที่หาสาระไม่ได้”